Heather Hansen, Emptied Gestures
serisiyle güzel sanatlarla gösteri sanatlarını romantizm potasında eritiyor.
Nedir kastetmeye çalıştığım? Bembeyaz bir kadın hayal edin; orta yaşlı,
üzerinde siyah bir tişört ve şorttan başka bir şey yok, en sade haliyle dev bir
kağıdın üzerine yatmış iki elinde kömür, olduğu yerde süzülüyor. Kağıda ve
kömüre dokunuşunu ve yalnız elleriyle değil tüm vücuduyla siyaha sıvanışını git
gide sakinleşerek izliyor insan.
Şimdi bu noktada hangisi sanatsal açıdan kayda
değer dersiniz? Kadının resimleri nasıl yaptığı mı, yoksa resimlerin kendisi
mi? Bu soruyla birlikte romantizm akımıyla bağdaştırdım Hansen’ın
çalışmalarını; romantizmdeki yolculuk motifine ve göçebeliğin arayışın sembolü
olarak hem resimde hem yazıda çokça karşımıza çıkmasına. Yani bir nevi nasıl
bir resmin ortaya çıktığı değil de resmin nasıl ortaya çıktığı daha dikkat
çekiyor sanki. Wikipedia’daki romantizm tanımında şöyle bir cümle var: In order to truly express these feelings, the content of the art must come from the
imagination of the artist, with as little interference as possible from
"artificial" rules dictating what a work should consist of. (Bu hisleri doğru olarak ifade edebilmek için, sanatın içeriği bir sanat eserinin nasıl olması gerektiğini dikte eden "sanal kurallarının" minimum etkisiyle, sanatçının hayal gücünden gelmelidir.)
Tüm bunların yanında ürün de göze hitap edince, bir
bütün olarak güzel bir çalışma izlemiş oluyorsunuz. Umarım beğenmişsinizdir.
Muhtesem bir olay bu . Aslinda mimaride de hep kullanilan insan oranlarini dusununce bugune kadar bu sekilde nasil resim cizilmez, nasil akla gelmez diye dusundum. Yaraticilik guzel sey
YanıtlaSil